Жаҳонда аҳоли турмуш даражасини оширишга қаратилган чора-тадбирлар мунтазам амалга оширилишига қарамай, у кўп омилли масала эканлиги сабабли камбағаллик асосий муаммолардан бири бўлиб қолмокда. БМТ Бош ассамблеясининг 2000 йилда қабул қилинган «Минг йиллик ривожланиш дастури» ҳамда 2015 йилда тасдиқланган «2030 йилгача мўлжалланган 17 та мақсад ва 169 та вазифалардан иборат, барқарор ривожланиш мақсадлари»*да дунё мамлакатлари аҳолисини иқтисодий қўллаб-қувватлаш, ижтимоий муҳофаза қилиш, аҳоли саломатлигини асраш, фаровон турмуш кечиришига қаратилган муҳим чора-тадбирларга алоҳида эътибор қаратилган. «Дунёда 800 миллиондан зиёд кишилар ҳали ҳам кунига 1,25 АҚШ доллардан камроқ маблағга яшайдилар, уларнинг кўпчилиги етарли озиқ-овқат, тоза ичимлик суви ва санитария шароитларидан фойдаланиш имкониятига эга эмаслар»1 2. Бугунги кунда аҳоли турмуш даражасини ошириш, жумладан камбағаллик чегарасини камайтириш ва бандлик даражасини ошириш масалалари долзарб муаммолар таркибига киради.